3.1 «Θα ήθελα οι μαθητές μου να είναι ικανοί να …»
Living Democracy » Textbooks » 3.1 «Θα ήθελα οι μαθητές μου να είναι ικανοί να …»«Αφού εξασκηθήκαμε σε τεχνικές παρουσίασης, θα ήθελα όλοι οι μαθητές μου να είναι ικανοί να απευθύνονται στην τάξη χωρίς να διαβάζουν από τις σημειώσεις τους».
«Αφού κάναμε έξι μαθήματα πάνω στα βασικά στοιχεία του συντάγματός μας, το λιγότερο που θα περίμενα από όλους τους μαθητές μου είναι να μπορούν να εξηγήσουν πως λειτουργεί το σύστημα εκλογών μας, και ποια κόμματα κυβερνούν αυτή τη στιγμή».
«Πριν από μερικούς μήνες, είχαμε προβλήματα στην τάξη μας με μαθητές που δεν άκουγαν ο ένας τον άλλο σε συζητήσεις και διέκοπταν εκείνους με τους οποίους διαφωνούσαν. Έχουμε μιλήσει πολύ για το δικαίωμά μας στην ελεύθερη έκφραση και ότι αυτό λειτουργεί για όλους μας αν αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με σεβασμό. Μέχρι το τέλος του έτους, ελπίζω ότι οι περισσότεροι μαθητές θα το έχουν κατανοήσει και θα ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σε συζητήσεις».
Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν το είδος των σκέψεων που έχουν κατά νου οι εκπαιδευτικοί της EDC / HRE όταν σχεδιάζουν μαθήματα: καθορίζουν στόχους. Αποφασίζουν τι θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν οι μαθητές τους, και τι είναι στις δυνατότητές τους αν κάνουν μια προσπάθεια: αποφασίζουν ποιους στόχους θα ήθελαν να επιτύχουν οι μαθητές τους, και στη συνέχεια εξετάζουν την διαδικασία της μάθησης και τις μαθησιακές ανάγκες των μαθητών στο σημείο εκκίνησης – τις δυσκολίες και τις ικανότητες τους, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τους.
Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν είναι κάτι νέο για τους εκπαιδευτικούς – είναι μια κοινή πρακτική. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δεν σκέφτονται μόνο το θέμα και την ύλη που διδάσκουν– «Έχω να τελειώσω τον 19ο αιώνα πριν από τις επόμενες σχολικές διακοπές» – αλλά έχουν κατά νου και το είδος της επίδοσης που θα ήθελαν να δουν από τους μαθητές τους.
Στόχοι που εστιάζουν στους μαθητές και στο τι θα πρέπει αυτοί να είναι ικανοί να κάνουν αναφέρονται στις ικανότητες των μαθητών. Στην ενήλικη ζωή, όλοι οι μαθητές θα πρέπει να ανταπεξέλθουν χωρίς έναν δάσκαλο, σύμβουλο ή μέντορα δίπλα τους. Το παραδοσιακό μοντέλο διδασκαλίας – τυπική διδασκαλία, που παρέχει ένα σφιχτό πρόγραμμα γνώσεων – κάνει πολύ λίγα για να υποστηρίξει τους μαθητές στο να γίνουν ανεξάρτητοι, με αυτοπεποίθηση και ικανότητα όσον αφορά τις δεξιότητες και τις αξίες / στάσεις.
Τα τρία παραδείγματα δείχνουν επίσης τις διαφορετικές διαστάσεις της ανάπτυξης των ικανοτήτων:
- Η πρώτη – δημιουργία βλεμματικής επαφής με το ακροατήριο και ελεύθερος λόγος – αναφέρεται σε δεξιότητες που δεν είναι ειδικού περιεχομένου, αλλά παρέχουν τα εργαλεία που χρειάζονται μόνιμα οι μαθητές για να κάνουν χρήση κάθε γνώσης και πληροφορίας. Αυτή είναι κατάρτιση δεξιοτήτων ή διδασκαλία «για» τη δημοκρατική ιδιότητα του πολίτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα – για να μπορέσουν οι μαθητές να ασκήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους και να λάβουν μέρος στη δημοκρατία.
- Η δεύτερη – η κατανόηση των βασικών στοιχείων του εκλογικού συστήματος και ποιος κέρδισε τις προηγούμενες εκλογές και ως εκ τούτου σχημάτισε την παρούσα κυβέρνηση – είναι μια περίπτωση διδασκαλίας «σχετικά με» τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι νέοι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν ποια ανθρώπινα δικαιώματα – για παράδειγμα, λαμβάνοντας μέρος στις εκλογές – έχουν ενσωματωθεί ως δικαίωμα των πολιτών στο σύνταγμα της χώρας τους και ποιες επιπτώσεις έχει η ψήφος τους στο εκλογικό σύστημα της χώρας τους.
- Τέλος, το τελευταίο παράδειγμα δείχνει τη σημασία των αξιών και στάσεων. Η δημοκρατία βασίζεται σε μια πολιτική κουλτούρα που διαμορφώνεται από τις στάσεις και τις αξίες που τηρούν οι πολίτες, σε αυτή την περίπτωση τον αμοιβαίο σεβασμό και την ανοχή για τις απόψεις με τις οποίες μπορεί να διαφωνούν. Οι μαθητές πρέπει να είναι πρόθυμοι να δεχτούν ότι το δικαίωμά τους στην ελευθερία πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα δικαιώματα των άλλων. Ως εκ τούτου, η ελευθερία συνεπάγεται υποχρεώσεις. Μια κουλτούρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντανακλά τόσο την ενδυνάμωση μεμονωμένων μαθητών και των δασκάλων τους, αλλά και την κατανόηση πως μοιραζόμαστε την αμοιβαία ευθύνη να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα των άλλων. Οι αξίες μαθαίνονται μέσα από την εμπειρία και με πειστικά πρότυπα – διδασκαλία «μέσω» της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
